Dit jaar stond mijn vakantie in het teken van activiteiten met Larcchan en Lijov en genieten van mijn vrije dagen.
Afgelopen twee weken heb ik mijn vakantie gedeeltelijk in Duitsland en gedeeltelijk in Frankrijk doorgebracht.
De eerste paar dagen verbleef ik in het liefelijke Taubertal (Baden Württemberg) waar zaterdag 20 juli in Dörzbach-Laibach door de Landesgruppe Württemberg-Hohenlohe een Int. Bundeszuchtschau en een dekreuenvoorstelling werd georganiseerd.
Beide super georganiseerd en het werd een geweldige succesvolle dag. Startend met nummer 1 bleek dit een voorspellend nummer.
Lijov werd in de gebruikshondenklasse reuen beoordeeld met een V/V en moest tegen zijn jongere broer Orkas II aus der Wolfskammer lopen voor beste reu. De 6 keurmeesters waren unaniem in hun beoordeling en wezen Lijov aan als beste reu. Ook bij de verkiezing voor beste van het ras, werd hij opnieuw aangewezen als winnaar van de Int. Bundeszuchtschau 2019 met de toelichting door de Richter Obmann: "Ein KlM vom idealen Typ. Ein Hund die wir uns allen wünschen." Met deze overwinning verdiende hij de erepenning van de VDH.
Zondag na de Zuchtschau een heerlijke training gehad met bijna alle VGP-/IMP onderdelen. Zowel Lijov als Larcchan hebben mooi werk laten zien, hoewel Lijov de vos nog steeds niet het leukste apport vindt om uit te voeren. Zijn Feldsuche daarentegen was echt geweldig. Ik had hem nog nooit zo mooi zien lopen en steady voorstaan. Zelfs het echte geweerschot bracht hem niet in verleiding om achter de wegvliegende kwartel aan te gaan.
Als toetje mocht ik pupjes knuffelen bij Zwinger vom Ulmenstein. Een prachtig gelijkmatig nest met pups van bont tot bruinschimmel en alles wat daar tussen zit.
Overige dagen in Duitsland doorgebracht met heerlijk wandelen en niks doen om op woensdag aan te komen in Frankrijk waar op 27 juli in Romorantin Lanthenay de National d'Elevage van de Franse vereniging werd gehouden met 139 ingeschreven Heidewachtels waarvoor ik zowel Larcchan als Lijov had ingeschreven. Gekeurd werd er in drie ringen. Larcchan mocht als eerste starten in de Veteranenklasse waar hij als 2e met een Excellent werd geplaatst.
Daarna begon het lange wachten tot de gebruikshondenklasse aan de beurt was die gekeurd zou worden door de voorzitter van de Franse vereniging. Mijn kansen op een podiumplaats schatte ik daarom en door de toch wat chauvinistische inslag van de Fransen, niet hoog in. Hoever van de waarheid waren die gedachten. Lijov werd 1e met een Excellent in de gebruikshondenklasse, beste reu (CACS) en bovendien beste Heidewachtel (BOB) van de National d'Elevage. Bij de eindkeuring voor beste hond van de NE moest hij de Langhaar voor laten gaan (wat ik al verwacht had). Behalve de prijzen die bij zijn plaatsingen horen en die ik ontving tijdens de prijsuitreiking, kreeg ik tijdens het souper na de NE de "Eherengabe Verband für Kleine Münsterländer Deutschland“ uitgereikt, een wisselprijs met een beeldje van een Heidewachel met een eend in zijn bek die sinds 2013 jaarlijks aan de mooiste Heidewachtel van de NE wordt uitgereikt. Het bijzondere aan deze prijs is dat de Franse Verenigiging deze prijs heeft gekregen van de Duitse Vereniging in 2012. Het beeldje werd in dat jaar gemaakt ter ere van het 100-jarig bestaan van de Duitse Vereniging en uitgereikt aan de als 1, 2 of 3 in hun klasse geplaatste hond op de, in juli 2012 georganiseerde Int. Bundeszuchtschau waarvoor ruim 150 honden waren ingeschreven. Ik was daar ook met Larcchan en mocht daar zo'n beeldje in ontvangst nemen omdat Larcchan 2e werd bij de reuen. Hetzelfde beeldje mocht ik vorig jaar in ontvangst nemen maart omdat Lijov de Ton Cozijnsenprijs, de prijs voor de beste allround Heidewachtel, won.
Zondag erop was er een Veldwerk-/BICP training georganiseerd waarbij gewerkt zou worden op roodpootpatrijs.
Lijov moest als eerste op de stoppel starten, want ze waren benieuwd hoe “Le Champion” het er van af bracht. Best spannend want 1. stoppel is (althans volgens de Franse km en trainer) moeilijk, 2. hij heeft eigenlijk nul ervaring met lopen op de stoppel, 3. Roodpootpatrijzen lopen als gekken en kent hij ook niet en 4. het is en blijft een Heidewachtel die je kan verrassen door net te doen of hij niet meer weet hoe het moet en
Dus startte ik met wat lood in mijn schoenen.
Gelukkig heeft hij er voor gezorgd dat ik me niet heb hoeven schamen. Verre van dat.
Hij liet een prachtig parcours zien. Commentaar was zeer lovend. Mooi ruim, in balans en op de wind en in samenspel met mij. Afgesloten met een mooi arrêt net voor de houtwal. Hoop dat hij dit een keer op een wedstrijd laat zien en niet alleen op een training. Hij werd voor de Franse honden keer op keer als voorbeeld gebruikt.
Waterwerk was zoals ik van hem verwacht had met zijn Duitse achtergrond. Bleef net zolang bezig tot de steeds duikende eend binnen was.
De overige dagen lekker genikst, beetje gewandeld (voor zover het kon met de hitte) en toerist uitgehangen.
